Στην ελληνική γλώσσα υπάρχουν αρκετές σύνθετες* λέξεις με πρώτο συνθετικό το
δ ι (σ)- ή το δ υ σ – τις οποίες γράφουμε πολλές φορές λάθος (εννοείται και οι φυσικοί ομιλητές!) καθώς τα δύο αυτά συνθετικά είναι ομόηχα (ακούγονται το ίδιο)
.
•Δι(σ) (με γιώτα) προέρχεται από το αρχαίο επίρρημα δις (=δύο φορές), δηλώνει δηλαδή πως αυτό που σημαίνει το δεύτερο συνθετικό ισούται με τον αριθμό δύο.
π.χ
δισύλλαβα ουσιαστικά (αυτά που έχουν ΔΥΟ συλλαβές)
Διετής (που έχει διάρκεια ΔΥΟ χρόνια) π.χ μια διετής συμφωνία.
•Δυς με υ (ύψιλον) είναι αρχαίο αχώριστο μόριο που σημαίνει δηλώνει κακή ιδιότητα -ποιότητα ή δυσκολία για κάτι.
Π.χ.
δυσοσμία (κάτι που μυρίζει άσχημα), δυστυχία, δύσπνοια (η κατάσταση κατα την οποία υπάρχει δυσκολία αναπνοής), δυσπρόσιτος (μέρος που δεν μπορείς εύκολα να προσεγγίσεις)
δυσνόητος (αυτός που δύσκολα μπορεί κανείς να τον καταλάβει π.χ δυσνόητο βιβλίο)
*Συνθέτες λέξεις, γενικά λέγονται οι λέξεις που προέρχονται απο την ένωση δύο συνήθως απλών λέξεων
Οι απλές λέξεις που ενώνονται λέγονται συνθετικά.
Π.χ α ´ συνθετικό + β´ συνθετικό > σύνθετη λέξη
π.χ ασπρόμαυρος (άσπρος + μαύρος)
Σπανάκι + πίτα > σπανακΌπιτα
Το συνδετικό φωνήεν ο
Πολλές φορές όταν δύο απλές λέξεις ενώνονται για να σχηματίσουν μια σύνθετη λέξη, μπαίνει ανάμεσά τους το φωνήεν -ο (όμικρον). Το φωνήεν ο λέγεται συνδετικό γιατί συνδέει τις δύο λέξεις.